NC Chapter 13 [Caution] Kookv บบรรนกุกวี

     สิ้นเสียงของจองกุก ร่างสูงก็กระชากแขนร่างบางให้มาแนบตัวก่อนจะประกบริมฝีปากแรงๆอีกรอบ ลิ้นสากไล่เลียตามริมฝีปากบางของคนตัวเล็กกว่า ก่อนจะออกแรงกัดเข้าที่ปากล่างเบาๆ คนตัวเล็กกว่าดิ้นไปมาอย่างไม่ยอมแพ้ ซึ่งมันสร้างความรำคาญให้แก่จองกุกและนั่นยิ่งทำให้อารมณ์ดิบของเขาทวีคูณมากขึ้นไปอีก!
   
      " อยู่นิ่งๆไม่เป็นหรอวะ! "

      " อื้ออ ยะ หยุดนะ! "

      จองกุกใช้มือหนาของตัวเองขย้ำลงที่แผ่นอกบางของแทฮยองอย่างแรงจนรอบๆเนินอกขึ้นสีแดงเต็มไปด้วยรอยมือ มืออีกข้าง ยกขึ้มาขยี้ยอดอกจนมันแข็งสู้มือนูนออกมาจากเนื้อผ้า คนตัวเล็กดิ้นไปมา พยายามใช้สองมือที่ถูกตรึงด้วยกุญแจมือทุบเข้าที่กลางอกกว้าง

      " อื่ม.. "

      ร่างสูงก้มลงใช้ลิ้นร้อนละเลงลงที่ยอดอกนั่นไปมาจนสร้างความเสียวซ่านให้คนตัวเล็ก มืออีกข้างก็บีบคลึงไปาอย่างหมั่นเขี้ยว ร่างบางอ่อนระทวบกับสัมผัสที่อีกฝ่ายมอบให้

      มันทำให้เขาเกลียดตัวเองมากขึ้น...

      เกลียดที่เขาสามารถสู้ทุกคนได้ ยกเว้นจองกุก...

      เกลียดที่อีกฝ่ายทำอะไรเท่าไหร่ก็คล้อยตาม...

      " ช่วยอมให้หน่อย "

      ไม่รอให้คนตัวเล็กได้ตอบอะไรจองกุกก็ดันอีกคนให้นั่งลงกับพื้นก่อนจะรูดซิบเอาความเป็นชายของตัวที่ดีดผึ่งรอใช้งานออกมาตรงหน้า ตากลมจ้องแก่นกายใหญ่ตรงหน้าพร้อมกับลอบกลืนน้ำลายลงคอเบาๆ

      ไม่รู้ทำไมเขาถึงยอมทำให้คนตรงหน้าอย่างว่าง่าย...

      บางที... ยอมๆไปอาจทำให้อีกฝ่ายพอใจแล้วเลิกยุ่งกับเขาก็ได้...

       เมื่อคิดได้ดังนั้น มือเล็กก็ยกขึ้นมากอบกุมแก่นกายใหญ่ของร่างสูงก่อนจะใช้ลิ้นร้อนละเลงลงส่วนหัวช้าๆ ตากลมหลับพริ้ม

      เพียงสัมผัสแค่นี้... จองกุกก็แทบจะปลดปล่อยออกมา...
   
      แทฮยองใช้เรียวปากบางครอบตามความยาวของคนตัวสูงพร้อมกับรูดปากขึ้นลงช้าๆ ฟันคมครูดตามลำแก่นเพื่อหวังจะแกล้งอีกฝ่ายคืนบ้าง...

     ทำไมเขาถึงต้องยอมคนคนนี้ตลอดด้วย...

     " พะ.. พอ อา...ห์ "

     จองกุกเอ่ยบอกเสียงพร่าก่อนจะผละออกจากเรียวปากสวยได้รูปนั่น แทฮยองลืมตาเงยมองหน้าร่างสูง...

    สายตานั่นช่างเย้ายวนเหลือเกิน...

    ร่างสูงกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะกระชากเสื้อและกางเกงของร่างบางก่อนจะจัดให้หันหลังชิดผนังห้อง แทฮยองปล่อยฝห้อีกฝ่ายทำตามใจโดยไม่มีท่าทีแม้แต่จะขัดขืน

    .

    .

    .

    " อ๊ะ!! "

    จู่ๆร่างบางก็ต้องร้องเสียงหลงเมื่ออีกฝ่ายช้อนแขนลงที่ข้อพับทั้งสองข้างก่อนจะยกตัวอีกคนลอย ขาเรียวเกี่ยวเข้าไปเอวของร่างสูงอัตโนมัติเพระากลัวว่าตัวเองจะตก พร้อมกันนั้นจองกุกก็ดันแผ่นหลังบางให้ชิดกับผนังแน่น

    " กูคิดถึงมึงนะแทฮยอง "

    .

    .

    .

    ว่าเสร็จคนตัวสูงก็จ่อแก่นกายไปที่ช่องทางสีหวานที่ปิดสนิท แก่นกายแข็งขืนค่อยๆสอดเข้าไปในช่องรักที่ไร้ซึ่งการหล่อลื่นแต่อย่างใด...

    .

    ไม่มีแม้แต่เสียงร้อง...

    .

    ร่างบางเชิ่ดหน้าขึ้นสูงก่อนจะกัดปากกดความเจ็บที่แล่นเข้ามาในช่วงล่าง จองกุกขมวดคิ้วด้วยความปวดหนึบที่ช่องทางของอีกคนตอดแน่นเกินไป ก่อนที่เขาจะตัดสินใจกระแทกแก่นเข้าไปทีเดียวมิดลำ!

    แทฮยองสะดุ้งเฮือกเมื่อแก่นกายใหญ่กระแทกเข้ามา ร่างเล็กบิดเร้าไปมาอย่างทรมาน แต่ไร้ซึ่งซุ่มเสียงใดๆ...

    " ไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่วัน ตอดสะแน่นเชียวนะ "

    " ฮึก... จะ เจ็บ.. "

    ร่างบางไม่สนใจคำพูดอันน่าขยะแขยงของคนตัวสูง รู้แต่เพียงว่าตอนนี้เขาเจ็บไปทั่วร่าง!

    จองกุกแช่แก่นกายของตัวเองไว้เพื่อให้อีกฝ่ายปรับตัว ก่อนจะเริ่มขยับร่างกายช่วงล่างของตัวเองช้าๆเนิบนาบ เมื่อเริ่มปรับตัวได้ ความเจ็บปวดก็พลันเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านทั่วร่าง ช่องทางเล็กตอดแก่นกายใหญ่แน่นนั่นทำให้จองกุกแทบอยากจะปลดปล่อยทันที!

    " อื้ออ.. อ้ะ อ่าาา อ๊ะ! "

    แทฮยองเชิ่ดหน้าครางเสีงหวานเมื่อีกฝ่ายเริ่มเร่งจังหวะการะกระแทกเร็วและแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จองกุกซี๊ดปากอย่างเสียวแก่นตัวเอง พร้อมกัเร่งจังหวะรักที่ทวีคูณความร้อนแรงขึ้นไปอีก

     " ทำไมมึงแน่นจังวะ อาา.. "

     " อ้ะ อื้อออ อ๊าาาห์ อ้ะ ! ระ เร็วไปแล้ว อื้อ! "

     แทฮยองยดมือคล้องคอของร่างสูงไว้แน่น ร่างเล็กสั่นคลอนไปมาตามแรงโถมเข้ามา เสียงครวญครางของทั้งคู่ดังแข่งกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

     สะโพกแกร่งของจองกุกกระแทกเข้าออกช่องทางรักของแทฮยองอย่างแรงและไม่มีท่าทีว่าจะลดกำลังแรงลงง่ายๆ ร่างทั้งสองเชื่อมติดกัน

     " กูคิดถึงมึง "

     ประโยคเดิมๆที่ถูกปล่อยออกมาจากปากของคนใจร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า หน้าหวานเห่อแดงไปกับคำพูดพวกนั้น ริมฝีปากอุ่นเบียดเข้าหากัครั้งแล้วครั้งเล่า

    บทเพลงรักของทั้งคู่ก็ยังคงบรรเลงต่อไปเรื่อยๆตลอดทั้งคืนโดยมีท่วงท่าที่แตกต่างกันออกไป

end